Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου Οι πολεμικές αποτυχίες και οι επιπτώσεις τους

Ποιες στρατιωτικές μάχες στη διάρκεια της Επανάστασης είχαν δυσμενή κατάληξη για τους Έλληνες και ποιες εξελίξεις πυροδότησαν; Ποιες ήταν οι συνέπειες τους στην πορεία της κοινής προσπάθειας και σε τι κίνδυνο έθεσαν τον αγώνα της Ανεξαρτησίας; Πώς ερμηνεύονται οι συγκεκριμένες ήττες με βάση τα πολιτικά και στρατιωτικά δεδομένα της εποχής; Ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές των μαχών αυτών και σε ποιο βαθμό οι θυσίες τους έλαβαν συμβολικές διαστάσεις; Απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα η παρούσα μελέτη σκοπεύει να παρουσιάσει και να ερμηνεύσει τις στρατιωτικές ήττες στη διάρκεια της Εθνεγερσίας, από το 1822 έως το 1826.
Στην εθνική συλλογική μνήμη κατέχουν εμβληματική θέση η σφαγή της Χίου, η καταστροφή της Νάουσας, η μάχη του Πέτα, ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη στο Κεφαλόβρυσο αλλά και η καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών. Ομοίως, κατά την επέλαση του Ιμπραήμ, άσβεστη στον χρόνο παραμένει η ανάμνηση της ήττας στο Κρεμμύδι, η κατάληψη της Σφακτηρίας, η παράδοση του Νεοκάστρου, ο θάνατος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, η εισβολή του Ιμπραήμ στην Τριπολιτσά και στο Άργος, η μάχη στα Τρίκορφα και τελικώς η Έξοδος του Μεσολογγίου.